เมื่อรับประทานทานอาหารไม่หมด อาหารส่วนที่เหลืออยู่มักจะเน่าเสีย มนุษย์จึงคิดค้นวิธีถนอมอาหารไม่ว่าจะเป็นการขุดหลุมเก็บไว้ใต้ดิน การรมควัน การตากแห้งและการแช่เย็น แต่ว่ารูปแบบการดำเนินชีวิตสมัยใหม่
ในสมัยที่มีการใช้งานเครื่องจักรไอน้ำเป็นแหล่งพลังงานในโรงงานอุตสาหกรรมขนาดย่อม บรรดานักประดิษฐ์พยายามสร้างมอเตอร์สำหรับโรงงานอุสาหกรรมเหล่านั้น จึงนำไปสู่การประดิษฐ์เครื่องยนต์สันดาปภายใน แม้ว่าฌอง โยเซฟฟ์ เอเตียง เลอนัวร์ จะเป็นคนแรกในการประดิษฐ์เครื่องยนต์สันดาปภายใน
ในสมัยก่อนการขนย้ายสิ่งของที่มีน้ำหนักมากจำพวกหิน น้ำ และโลหะ โดยบรรทุกใส่รถที่มีล้อแล้วลากไปตามรางโดยใช้แรงคนหรือม้า ต่อมาในปีพ.ศ.2347 หัวรถจักรไอน้ำคันแรกสร้าง แล่นได้เร็ว 8 กิโลเมตรต่อชั่วโมง แต่การให้บริการรถไฟโดยสารสาธารณะขบวนแรกเกิดขึ้นในวันที่ 27 กันยายน พ.ศ.2368เป็นการให้บริการระหว่างเมืองดาร์ลิงตันและเมืองสต๊อคตัน ในประเทศอังกฤษ ถูกประดิษฐ์โดยจอร์จ สตีเฟ่นสันนักประดิษฐ์และวิศวกรชาวอังกฤษ.
จากจุดเริ่มต้นของการทดลองส่งข้อความระหว่างคอมพิวเตอร์สองเครื่องบนเครือข่าย “อาร์พาเน็ต” ของกระทรวงกลาโหม ประเทศอเมริกา ซึ่งมีระยะห่าง 314 ไมล์ได้สำเร็จ จนมาสู่รูปแบบของแหล่งการค้นคว้าข้อมูลข่าวสารที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก “เวิลด์ ไวด์ เว็บ” (World Wide Web) ซึ่งคิดค้นโดยทิม เบิร์นเนอร์ส-ลีนักฟิสิกส์และนักวิทยาศาสตร์ด้านคอมพิวเตอร์ชาวอังกฤษ
การใช้สะพานระหว่างกรุงลอนดอนและเมืองเซาท์เวิร์คทอดข้ามลุ่มแม่น้ำเทมป์ มีประวัติศาสตร์ยาวนานเกือบ 2,000 ปี นับตั้งแต่ยุคสมัยที่จักรวรรดิโรมันปกครองบริเวณที่แห่งนี้ เริ่มแรกใช้เป็นลักษณะแพหรือโป๊ะเพื่อเป็นทางลัดสำหรับทหารชาวโรมัน รูปแบบของ “สะพานแห่งลอนดอน”
แม้ว่าการคาดการณ์ถึงสิ่งที่น่าสนใจหากมีการจัดการสิ่งของได้ในระดับอะตอมจากปาฐกถาของศาสตราจารย์ริชาร์ด ไฟน์แมน (Richard Feynman) นักฟิสิกส์ชาวอเมริกา ผู้ที่ได้ชื่อว่า “บิดาแห่งนาโนเทคโนโลยี”
